Moed voor Zelfreflectie

Er is moed voor zelfreflectie nodig. Het is begrijpelijk om diepere gevoelens te willen vermijden, omdat dit pijn, verdriet en verwarring meebrengt. Werkelijk stil durven staan bij wie je bent en wat je graag voor je eigen leven verwezenlijkt wilt zien, getuigd zeker van een dapper karakter. Toch heeft ieder mens de vaardigheden in zich om in te zien waarom bepaalde situaties in het leven niet goed werken. Om deze werkelijk bewust in te zetten om te zien waar het misgaat en wat het eigen aandeel hierin is, kan vervolgens nog een hele uitdaging zijn. Eigen verantwoordelijkheid nemen is een volwassen stap, die door velen alsnog vaak wordt uitgesteld. Het is ook zeker niet niks om de eigen tekortkomingen onder ogen te komen. Toch zit juist hierin tevens de grootste genade en een belofte voor verandering.

Aangeleerde leefpatronen

Als kind leer je staande te blijven in een wereld die nog onbekend en onvertrouwd aanvoelt. Je volgt in eerste instantie de voorbeelden van mensen om je heen, als je aan het ontdekken bent wat geaccepteerde reacties zijn. Ongemerkt raak je zo al een deel van je eigen spontane en natuurlijke houding kwijt. Imprints zetten zich ongemerkt vast in je energetische systeem, waardoor je telkens op eenzelfde manier handelt of reageert als betreffende triggers geactiveerd worden. Zonder dat je het door hebt, begeeft je leven zich in een richting, die voor je wordt uitgestippeld en heb je hier zelf nog nauwelijks grip op. Je kunt nog je uiterste best doen om jezelf te overtuigen van je eigen zeggenschap over waar je met je leven heen wilt, vaak raak je toch op zijn minst enigszins uit koers. Moed voor zelfreflectie is dan nodig om je van deze kaders bewust te worden.

Doe maar gewoon

Om werkelijk trouw te zijn aan jezelf, zul je van het aangestuurde pad moeten durven weggaan. Hiermee raak je als vanzelf enigszins geïsoleerd van de verwachte zekerheden. Al snel bemerk je dat er een bepaalde norm van ‘normaal zijn’ geldt, waar je maar beter niet te ver van af moet geraken. Je blijft immers dan onderdeel van een sociale setting, waar iedereen ongeveer dezelfde overtuigingen en beweegredenen hanteert. Zo blijft een bepaalde realiteit in stand, waarbij niet werkelijk te diep op moeilijke signalen hoeft worden ingegaan, die andere mogelijkheden doen vermoeden. Als je kunt aannemen wat wordt getoond en verwacht, dan zorg je niet voor onnodige onrust en frictie. Vaak bemerk je mogelijk zelfs dat het nauwelijks wordt gewaardeerd als je bepaalde inzichten of bemerkingen aanreikt of kenbaar maakt. Er wordt zo immers licht geworpen op verhulde ongemakkelijkheden.

Wat is normaal?

Een angst om te worden afgewezen, veroordeeld of buitengesloten weerhoudt je er mogelijk van om je anders dan ‘normaal’ te gedragen. ‘Normaal’ is echter een bedachte vorm van verwacht gedrag, wat onderhevig is aan veranderlijke overtuigingen. Werkelijk ‘normaal zijn’ is een natuurlijke vorm van Zijn, jezelf zijn in wat natuurlijk voor jouzelf is. Het uitsluiten van zelfreflectie houdt je hiervan weg, terwijl de moed voor zelfreflectie je hier juist weer naar terug brengt. Een durven aanschouwen van jezelf, zoals je natuurlijk wilt zijn en daarvoor al het oordeel, schande of onbegrip trotseren. Simpelweg omdat geen andere vorm van Zijn gelukkiger zal maken. Zelfreflectie getuigd daardoor van moed en zelfliefde. Leef je een reflectie van je ware zelf of eerder van de buitenwereld?

Triggers tot zelfreflectie

Zodra je je begint af te vragen hoe eenzelfde opeenvolging aan ongunstige ervaringen zich herhalen, kan het zijn dat de sluier enigszins begint op te veren. Waarom vervolg je iets wat niet werkelijk voor je lijkt te werken? Is er dan niet iets anders mogelijk? En hoe realiseer je dat? Dergelijke vragen kunnen je aansporen om een betere blik te werpen op je leven als geheel. Je gaat op zoek naar de oorzaak van het probleem, een reden waardoor je handelt zoals je gewend bent. Je gaat herkennen dat de gevestigde orde en de stabiele eentonigheid bijdraagt aan juist een verwijdering tot jezelf. Een verandering in jezelf zal plaatsvinden, voordat je dit in de buitenwereld gerealiseerd kunt krijgen. Moed voor zelfreflectie wordt getriggerd en veel, eerder ongemoeide, emoties en gevoelens aangeraakt. Gelijk met een kans om in zelfliefde trouw aan jezelf te zijn.